Opis: Gaetanino, mio ​​nonno, San Giovanni e Berlinguer: Reżyseria: Emanuele Gaetano Forte. Z Emanuele Gaetano Forte, Enrico Forte, Gaetano Forte, Giacomo Forte. Mój dziadek ożenił się w domu; oczywiście wierzy w Boga, ale został ekskomunikowany: był komunistą. I nadal nim jest... I opowiada mi historię swojego życia: przegrane i wygrane bitwy, wojnę, miłość do żony i polityki, swoje marzenia, jasnoniebieski szalik, który należał do punktualności Gramsciego i Berlinguera, problemy bycia komunistą w prowincji południowych Włoch wśród najbardziej zajadłych i starcia z nowymi pokoleniami, nieunikniony „Bulwar Zachodzącego Słońca” w jego życiu… Opowiada w sposób, w jaki tylko dziadek potrafi siostrzeńcowi: czułość, intymność, szeptanie wskazówek między wierszami, tak jakby nie chciał być zauważony. Opowiada to wszystko, a nawet więcej: bo poza słowami, gestami, ciszą, mimiką przemawia także jego powolne tempo. Podobnie jak jego ekscytacja podczas procesji patrona...